Auteursarchief: Beheerder

Marcus 6, 30-34

Ze komen helemaal opgetogen terug. Jezus had zijn leerlingen twee aan twee erop uit gestuurd om de boodschap uit te dragen. Dat was een hele onderneming, want het is één ding om in je vertrouwde omgeving en in de veilige kring van de andere leerlingen achter je leermeester aan te lopen, maar het is heel wat anders om er nu zelf voor te staan. Misschien kan je dat vergelijken met de weg die we als Boskapel gegaan zijn. Toen het klooster er nog was, was de Boskapel de kerk van de Augustijnen, en de gemeenschap ontstond daaromheen. Later, en helemaal toen het klooster opgeheven werd, moesten we als zelfstandige kerkgemeenschap een eigen weg zien te vinden. Dat vraagt heel veel meer lef en creativiteit. Dat vraagt vooral ook heel veel meer vertrouwen, vertrouwen in de ander, ook als die een keer wel heel onverwachte wegen uitprobeert, en vertrouwen in jezelf.
Lees verder →

Mosterzaad

Ezechiël 17,22-24, Marcus 4,26-34

Het mosterdzaadje is het allerkleinste zaad, zegt Jezus. Als hij dat nu zou zeggen, zou dat dan niet onmiddellijk een discussie uitlokken? Is dat echt zo? Is er echt geen kleiner zaadje? En er is vast iemand die zijn smartphone pakt (ik zou het zomaar zelf kunnen zijn) om te kijken hoe groot een mosterdzaadje nu precies is (het is erg klein) en of er misschien niet nog kleinere zaadjes zijn. (Waarschijnlijk zijn die er wel.) En je bent zo afgeleid dat je niet meer luistert naar wat Jezus eigenlijk wil zeggen.

Als Jezus, of een andere leraar uit zijn tijd, begint met woorden als “het zaadje van de mosterdplant is het kleinste van alle zaden,” wil hij geen biologische informatie geven. Hij wil iets verduidelijken en hij zegt ook wat: “Waarmee kunnen we het koninkrijk van God vergelijken?” Het koninkrijk van God! Het in Israël langverwachte koninkrijk. Het koninkrijk waarin Israël eindelijk zichzelf kan zijn, onder een koning onder God. En door welke gelijkenis stelt Jezus het voor? “Het is als een zaadje van de mosterdplant, het kleinste van alle zaden op aarde als het gezaaid wordt.”
Lees verder →

Foto: Les Chatfield

Het is vakantie. En in de vakantie gaan mensen op zoek naar een schat. Letterlijk. Je ziet ze met een metaaldetector over het strand, of door een wei of een akker lopen. Op zoek naar een schat in een akker. Het is heerlijk om een schat te vinden. Of bijvoorbeeld een prijs te winnen in een loterij. Maar we voelen allemaal aan: als Jezus het Koninkrijk van de Hemel vergelijkt met een schat in een akker, bedoelt hij iets heel anders. Dat is geen verrassing, want we horen dit verhaal niet voor het eerst. Maar laten we er gewoon nog een keer bij stilstaan. Lees verder →

Foto: Ervins Strauhmanis

Als Jezus verdwenen is, staan de apostelen naar de hemel te staren. Ze zijn Jezus kwijt. Maar dan verschijnen er twee mannen in witte gewaden die hen corrigeren: hun hoop ligt niet in de hemel, maar op aarde.

Voor veel mensen die rouwen, die een geliefde verloren hebben, kan die raad nog te vroeg komen. Ze kijken in een leegte. Ze zien alleen de plek die hun geliefde, hun man, vrouw, kind, zus, broer, vriend, vriendin, innam. Maar daar is niets meer te zien. Ze proberen te kijken, te zien, waar die persoon heengegaan is. Maar er is niets te zien. Alleen de leegte. Alleen het verdriet. Zeker als het verdriet nieuw is. Zeker als het verlies onverwacht was, of zelfs schokkend. Dan schieten alle woorden en daden van troost tekort, al zijn ze toch ook welkom. En dit geldt niet alleen bij een overlijden, maar ook bij andere vormen van verlies. Lees verder →